Deze informatie is verouderd!

Door Johan Leurink
ENSCHEDE - Vele duizenden automobilisten betalen (te hoge) boetes voor te hard rijden omdat er meetfouten worden gemaakt bij radarcontroles. Dat beweert Bert (47) uit Enschede, die zelf het slachtoffer werd van een, volgens hem, foutieve meting.



De informaticaspecialist en elektronicus heeft aangifte gedaan van mogelijk valse ambtsedige verklaring door de agent die de radarapparatuur bediende.

Volgens de Enschedeër staan radarauto’s vaak verkeerd opgesteld, waardoor de apparatuur een hogere snelheid meet, dan in werkelijkheid wordt gereden.

Voor een correcte meting dient de radarauto exact evenwijdig aan de weg te staan, opdat de meetapparatuur, zoals voorgeschreven, precies in een hoek van 20 graden met de weg staat. Maar dikwijls staat de auto veel te schuin waardoor grove meetfouten ontstaan.

Hoe dat komt? De Enschedeër suggereert dat er sprake is van ‘onverschilligheid’, ‘onkunde’ of de wens van de politie te willen ‘scoren’ ten koste van de passerende automobilist.

Neut zegt een en ander tot in het kleinste detail te hebben uitgerekend. Hij begon aan zijn onderzoek nadat hij enige tijd geleden een bekeuring kreeg omdat hij op de Noord Esmarkerrondweg in zijn woonplaats te hard zou hebben gereden.

De radar kwam uit op 57 kilometer per uur, exclusief de gebruikelijke snelheidscorrectie in het voordeel van de automobilist. Het kwam hem op een boete van enkele tientallen guldens te staan. Zijn bezwaar werd door de verkeersofficier van justitie naar de prullenmand verwezen.

De uitgebreide lijst met gedetailleerde vragen die hij aan zijn klaagepistel had toegevoegd. bleef onbeantwoord.

Neut laat het er niet bij zitten en eist nu een diepgaand onderzoek. Hoe lang dat gaat duren interesseert hem niet zoveel. Zijn jacht is geopend en hij zal niet rusten voordat hij in het gelijk is gesteld.

Neut weet het zeker, de foto bewijst zijn gelijk

Bertis boos. ‘Ik kan bewijzen dat ik niet te hard heb gereden’, zegt de Enschedeër. ‘De foto van mijn zogenaamde overtreding bewijst mijn gelijk. Ik heb een reconstructie gemaakt van de hoek waaronder ik in de radarbundel terechtkwam en ben geflitst. Die wijst uit dat ik op het meetmoment slechts 49 kilometer per uur reed.’

Zijn motto: De aanhouder wint.


Er heeft overduidelijk een hoek van 30 graden gezeten tussen de rijrichting van mijn wagen en de meetrichting van de radarapparatuur. De Enschedeër zegt te weten waarover hij praat. De informaticaspecialist en elektronicus heeft zich op de marinebasis Valkenburg beziggehouden met de meting van radartoleranties. Weliswaar in een wat grijzer verleden tijdens zijn studietijd geeft hij toe, maar die kennis is niet verloren gegaan.

‘Ik ben in de materie gedoken. Op internet ben ik foto’s van een radarwagen tegengekomen, gemaakt door een lotgenoot. Daar is ook overduidelijk op te zien dat die wagen niet evenwijdig aan de weg staat. En dat is een voorwaarde. De radarwagen is namelijk uitgerust met een gatsometer. Die is zodanig gemonteerd dat hij in een hoek van twintig graden ten opzichte van de weg moet staan om 100 procent nauwkeurigheid te garanderen. Die twintig graden bereik je alleen als de radarwagen exact parallel langs de weg geparkeerd staat. Een afwijking van tien procent zoals in mijn geval betekent dat ik niet eens aan 50 kilometer per uur kwam, laat staan dat ik te hard heb gereden.’

Volgens Neut zijn er drie mogelijkheden waarom radarauto’s lang niet altijd op de voorgeschreven wijze langs de kant van de weg staan. ‘Onverschilligheid, omdat ze geen zin hebben om uit de wagen te stappen om de wagen met apparatuur uit te lijnen. Want dat moeten ze in feite doen. Maar ja, zeker als het regent dan blijven ze natuurlijk veel liever binnen.’

‘ Een tweede mogelijkheid is dat ze niet weten hoe een radar werkt en wat de opstelling van de auto moet zijn. In dat geval werken ze in elk geval nog te goeder trouw. De derde optie is dat ze móeten scoren. Of het niet eens zijn met de automatische snelheidscorrectie die wordt toegepast en perse willen scoren. In dat geval is het denkbaar dat ze de wagen opzettelijk schuin zetten en zo een meettrucje uithalen.’

Neut verwijt de overheid geld te willen verdienen aan de kleinst mogelijke overtredingen.

‘Als dat de bedoeling is, moet wel de uiterste nauwkeurigheid en zorgvuldigheid in acht worden genomen, inclusief de onderliggende natuurkundige grondslagen. Bovendien moet hierbij in het certificaat van ijking de totale, gecumuleerde fout van de meetopstelling in kaart zijn gebracht, dus niet alleen die van de ijking van de radar zelf. Voor een ‘ik rotzooi maar wat met de natuurkunde omdat het zo leuk geld oplevert’ is in een rechtsstaat geen plaats.’


Het artikel is te lezen op de pagina van de Twentsche Courantl

Commentaar FLitsservice:

Een tijdje terug belandde bij ons een emailtje van Bert die aangifte heeft gedaan van valsheid in geschrifte door een opsporingsambtenaar. Wat is er aan de hand?

Bert is geflitst voor het sneller rijden dan wettelijk is toegestaan. Bert had de moed om, volgens Justitie, 57 km/u te gaan. Deze verschrikkelijke daad werd bekroond met een boete van fl 60,-. Bert is het hier totaal niet mee eens, want naar zijn menig reed hij keurig de snelheid.

Op onze techniek pagina's staat duidelijk uitgelegd hoe een radar correct wordt uitgelijnd. Op onze juridische pagina's is een typisch geval te zien met wat Bert bedoeld. Bij onze radar pagina is duidelijk te zien dat de radarwagen niet correct staat uitgelijnd. Echter bij de fout die daar gemaakt wordt zou u voordeel hebben. Uit onderstaande tabel blijkt immers dat als de hoek kleiner is t.o.v. de weg, de gemeten snelheid lager is dan de werkelijke waarde.

Onderstaande tabel is een beetje ingewikkeld. We hopen er spoedig een grafische illustratie bij te voegen, waarin een en ander verduidelijkt wordt.