De rechtspositie van de Nederlandse automobilist gaat hard achteruit. Het cynisme van de automobilist is dan ook volkomen terecht. Langzaam zaagt men de poten vanonder de stoel, met onvoorstelbare gevolgen.



Een man uit Zeeland werd geflitst met 240 km/u op de N59. Nadat hij aan de Officier van Justitie kon aantonen dat zijn bestelbus nooit zulke snelheden zou kunnen halen, werd zijn boete verscheurd. De man merkte op “Had ik daar met een snelle Mercedes gereden, dan was ik de klos geweest”.



Hieruit blijkt al dat de techniek drastisch kan falen. Wordt iemand met een snelle Mercedes voor 240 geflitst door het falen van de techniek, dan krijgt de verdachte alle bescherming van het strafrecht om niet onschuldig veroordeeld te worden.



Heeft de techniek een *klein beetje* gefaald, waardoor het onder de Wet Mulder valt, dan krijgt de burger nauwelijks bescherming tegen een onterechte boete.



Een verzonnen voorbeeld. Carolien zet haar cruise control op 50 en wordt even later geflitst met een snelheid van 60 km/u door een Gatso flitspaal. Carolien krijgt een bekeuring in de bus en dient daarop een bezwaarbrief in met haar verhaal.



De Officier van Justitie haalt de computercodes uit de brief, leest de brief verder niet en werkt zijn administratie bij. Carolien krijgt een antwoordbrief waarin staat dat haar bezwaar is afgewezen.



Carolien laat het er niet bij zitten en stuurt vervolgens een beroepschrift in, waarmee zij aangeeft dat ze de zaak voor de rechter wil laten komen. De rechter heeft een achterstand door al die rotburgers die allemaal beroep hebben aangetekend tegen een snelheidsboete. Hij moet productie draaien om de stapel weg te werken en vindt het verhaal van Carolien eigenlijk maar een beetje ongeloofwaardig.



Een Gatso faalt niet! En als die Gatso faalt, gaat het *altijd* om een bestelbus die 240 km/u heeft gereden waarvan hartstikke duidelijk is dat zoiets niet kan! De rechter beslist dat ze de boete moet betalen. Omdat de boete van 30 Euro onder de appèlnorm zit, kan Carolien niet meer verder procederen. Het kost Carolien nota bene een halve vrije dag om naar de rechtszaak te gaan.



Dit soort dingen gebeuren natuurlijk nooit in de werkelijkheid. De praktijk is eigenlijk, dat dit soort dingen nooit aan het licht komt en zelfs niet aan het licht kúnnen komen! Een snelheidsovertreder moet zijn onschuld bewijzen, maar het wordt hem/haar onmogelijk gemaakt om te controleren of de apparatuur wel goed heeft gewerkt!



Carolien mag niet kijken of de techneuten hun werk correct hebben uitgevoerd, want zij heeft geen recht op een ijkrapport. Carolien zal er zelf nooit opkomen om de uitlijning van de apparatuur te controleren. Of er nu massa’s mensen met 45 km/u langs die flitspaal worden geflitst voor 56 km/u, het is voor de rechter geen geloofwaardig verhaal. Bovendien moeten burgers minstens een half jaar massaal klagen voordat die flitspaal wordt nagekeken, maar dan zijn de boetes al binnen! Net zo min wordt er gekeken naar pieken in het stroomnet, waardoor de flitspaal uit zijn normale doen zou kunnen zijn.



De meeste snelheidsboetes van heel de wereld worden uitgedeeld in Nederland, we lopen weer eens voorop. Tegelijkertijd wordt de burger in Nederland het slechtst beschermd tegen een onschuldige veroordeling. Het is onbegrijpelijk dat Justitie zo met haar burgers omgaat. Onschuldige veroordelingen voor kleine snelheidsovertredingen zijn helemaal geen probleem voor de politiek, de politie en rechters. Er wordt hier en daar wel iets aan gedaan, maar dat is voornamelijk imagopolitiek.



In het Verenigd Koninkrijk is “corroboratief bewijs” verplicht om de onschuldigen te beschermen. Dit houdt in, dat bij machinale controles er een extra bewijs geleverd moet worden om een overtreding vast te stellen. De Gatsopalen in Nederland meten snelheid alleen met radarinformatie.



In het Verenigd Koninkrijk moet de Gatso verplicht twee foto’s nemen voor het bevestigende bewijs. Daarbij staan ook witte strepen op de weg, waarvan de tussenafstand bekend is. Wanneer de tijd tussen de twee foto’s bekend is, kan men met behulp van de witte strepen op het wegdek en de foto’s bepalen wat de gereden snelheid was. Dit geldt als corroboratief bewijs om te controleren of de radar zijn werk correct heeft verricht.



Waarom corroboratief bewijs in Nederland niet verplicht is, zou duidelijk moeten zijn. Kijkend naar de intensiteit van flitshandhaving en de daarbij behorende slechte rechtspositie van de automobilist, kan die situatie maar één ding betekenen: de geldwolven van de overheid kijken alleen in de schatkist en de wereld daarbuiten kan ze geen ene moer schelen!



Het zou veel beter zijn om ook in Nederland corroboratief bewijs verplicht te stellen. Deze extra waarborg is in het belang van de burger, maar ook in het belang van een betrouwbare rechtsstaat.