De Opel Ascona van Bülent Istipliler werd gestolen in 1995. Maar tot op de dag van vandaag betaalt de Rotterdammer bekeuringen voor het vehikel. ’Help, ik kan het niet stoppen’.

Dat was balen, in 1995. Voor zijn huis in Zevenbergen werd de Opel Ascona van Bülent Istipliler gejat. Istipliler deed aangifte , kreeg een doordrukvel mee en dat was dat. Dacht hij.

Mis! In mei 2007 plofte een bekeuring op z’n deurmat in Capelle aan den IJssel, waar hij inmiddels woonde. ‘Voor dit motorrijtuig heeft het keuringsbewijs zijn geldigheid verloren’, las hij verbouwereerd. Sindsdien stromen de bekeuringen én aanmaningen binnen voor het voertuig dat hij eind 1995 voor het laatst zag. "Help mij, ik kan het niet stoppen," zo luidt zijn noodkreet.

De verkoopmanager, nu woonachtig in Rotterdam, betreurt nog altijd dat hij het doordrukvelletje van de aangifte ooit is kwijtgeraakt. Was hij dit papier tijdens één van zijn drie verhuizingen niet verloren, dan had hij nu waarschijnlijk niet getobd met de politiebekeuringen, aanmaningen, deurwaardersbezoeken en rechtszaken die hem nu bijna twee jaar plagen. "M’n hele huis heb ik omgekeerd, maar ik vond dat papier niet terug."

Hoe dan ook, ruim twee jaar probeert hij de instanties ervan te doordringen dat hij sinds 1995 niet meer in die Opel Ascona rijdt . Bij het Centraal Justitieel Incassobureau, het CJIB, moest hij niet zijn, leerde hij al snel. "Zij innen alleen maar. Zij verwezen me door naar de RDW, de Dienst Wegverkeer. Maar daar zeiden ze dat ik bij de politie moest zijn. In oktober 2008 heb ik opnieuw aangifte gedaan, maar de politie kan de auto niet van m’n naam halen. Wie wel? Ik weet het niet meer, ik word er niet goed van."

Ten einde raad betaalde Istipliler een paar van de tientallen bekeuringen, 168, 75 euro per stuk. "Ik moet nog zien of ik het geld ooit terugkrijg, maar anders lopen die bedragen nog meer op en krijg ik deurwaarders aan de deur. Dat is al eens gebeurd, in september 2007." In oktober vorig jaar moest hij zich voor de kantonrechter verantwoorden, die bepaalde dat hij toch echt moet betalen omdat de auto nu eenmaal op zijn naam staat. Direct hierna deed Istipliler de aangifte van de diefstal opnieuw.

De Opel zelf is allang gesloopt, daarvan is hij overtuigd. "Hij is vast overgebracht naar het buitenland en daar gesloopt. Iemand moet hebben gedacht: hee, met dat kenteken kunnen we iets. Wat ik alleen niet snap: de politie houdt die auto die daar nu misschien mee rondrijdt, nooit aan. De boetes gaan alleen over het verlopen van de APK."

Het steekt de Rotterdammer vooral dat hij bijna nooit iemand aan de telefoon krijgt aan wie hij z’n verhaal kwijt kan. Telkens hoor ik van al die instanties: stuur maar een brief. Om dan een brief terug te krijgen met de mededeling: u moet niet bij ons zijn. En dat is dan zo’n brief die ‘in een geautomatiseerd proces vervaardigd en is derhalve niet ondertekend’.

En intussen ligt er dan weer een nieuwe bekeuring in de bus, of een aanmaning, met telkens een nieuw beschikkingsnummer. Het schiet niet op. Ik wil zó graag eens horen: hé, dit klopt inderdaad niet, meneer. Zijn moeder, die op bezoek is en zit mee te luisteren, zegt iets in het Turks, hoofdschuddend. "Een Turks spreekwoord," vertaalt haar zoon. "Dat ze hier eieren proberen te zoeken onder een haan."

Reactie Justitie: ‘Opgelost door krant? Dat zou niet mooi zijn’

Goed nieuws voor Bülent Istipliler. Na een belletje van de krant met het Openbaar Ministerie (OM ) krijgt hij geen nieuwe bekeuringen meer, worden zijn beroepen gegrond verklaard en krijgt hij het al betaalde boetegeld terug. "Ik weet niet of dit komt doordat de krant er nu mee bezig was," zegt een woordvoerder. "Dat zou niet zo mooi zijn."

Volgens het OM is Istipliler niet binnen zes weken na de allereerste boete in beroep gegaan. "In een begeleidende brief had hij kunnen lezen dat hij dat moest doen. Dit soort zaken hangt helaas van spelregeltjes aan elkaar."

En waar het hele probleem nou vandaan kwam? Volgens de Dienst Wegverkeer (RDW) is op de één of andere manier in 1995 nooit doorgekomen dat Istiplilers auto is gestolen. Daar had hij vóór 2007 al iets van kunnen merken, ware het niet dat de RDW tot een paar jaar terug alleen steekproefsgewijs controleerde of automobilisten wel netjes hun auto keurden en hun verzekering en wegenbelasting betaalden. Bülent Istipliler glipte tussen die controles door.Tegenwoordig worden alle gegevens van alle auto’s aan Justitie doorgestuurd en kon het gebeuren dat Istipliler ineens werd opgemerkt, hoe onterecht ook. De auto werd nooit aangehouden omdat er waarschijnlijk geen wagen meer rondrijdt met dit kenteken. Het nummer bestond alleen nog in de computers.

Waarom de Rotterdammer wél voor een verlopen APK wordt beboet en niet voor het niet-betalen van wegenbelasting of verzekeringsgeld, weet de woordvoerder van de RDW ook niet. Vervelend vindt hij het wel. "Het is klinkklare onzin dat hij moest betalen voor een auto die niet meer van hem is. Maar helaas is hij in een justitiële molen terechtgekomen."