Hoe is het mogelijk dat zoveel partijen voor de kilometerheffing zijn? Waarom zijn vervoersorganisaties voor de kilometerheffing, waarom is de milieubeweging voorstander?



Het gaat om de kaarten die op de tafel liggen. Verkeer brengt 16 miljard Euro op, slechts 6 miljard Euro wordt geïnvesteerd in verkeer. Dat betekent dat er 10 miljard Euro over is, dat aan andere dingen wordt besteed dan verkeer. De kaarten liggen op tafel, 10 miljard naar andere dingen, 6 miljard wordt besteed aan verkeer.



Als we met de kaarten gaan schuiven, dan zouden we kunnen snoepen van die 10 miljard die nu aan andere dingen wordt besteed dan verkeer. Dat geld zou besteed kunnen worden aan het aanleggen en verbeteren van wegen.



Maar het realistische probleem in de politiek is, dat het heel erg moeilijk is om met die kaarten te schuiven. Het is dus heel erg moeilijk om te snoepen van de 10 miljard Euro om dit te investeren in verkeer. De politieke machtsverhoudingen liggen in Nederland dusdanig, dat dit nauwelijks een haalbare kaart is. Ja, alles is mogelijk, als je er maar hard voor inzet, maar de discussie over waar het geld aan besteed wordt zit muurvast.



De kilometerheffing *lijkt* een oplossing te zijn. We gooien het oude systeem weg en vervangen het met een nieuw systeem, de kilometerheffing. Hierbij hopen alle partijen, dat de kaarten anders op de tafel zullen vallen. De transportbranche hoopt op meer geld dat wordt geïnvesteerd in wegen, de milieubeweging hoopt dat meer geld besteed wordt aan openbaar vervoer.



Kortom, kilometerheffing is het opnieuw schudden van het kaartspel en het gaat om hoe het geld besteed wordt. Men hoopt dat de kaarten anders op de tafel zullen vallen dan nu het geval is. De transportbranche hoopt op meer asfaltkaarten, de milieubeweging hoopt op meer openbaar vervoer kaarten.



Dat is de werkelijke reden waarom zoveel organisaties voorstander van de kilometerheffing zijn. Het spel wordt opnieuw gedeeld.



Het oude systeem van wegenbelasting en accijns is ontstaan door politieke machtsverhoudingen, zoals die in het verleden bestonden. Met vernieuwing van het systeem hopen alle partijen dat een nieuw landschap aan machtsverhoudingen het geld beter zullen verdelen in het voordeel van alle partijen die meedoen.



Concreet. Mensen die weinig gebruik maken van de auto gaan minder betalen voor autogebruik. Maar deze mensen gaan méér betalen voor brood in de supermarkt – net als iedereen. De grootverbruikers is namelijk de transportbranche, die hogere kosten gewoon doorberekenen in hun producten. Voor iedere Euro kilometerheffing, wordt dan ook nog eens extra BTW geheven. Een euro kilometerheffing kost de consument 1.19 in totaal. En of je nu weinig rijdt of niet, dat maakt voor de broodprijs eigenlijk niet zoveel uit.



Het is ook nog eens een risico voor alle sympathiserende partijen, of zij wel de kaarten zullen krijgen waar ze op hopen. Gaat het geld inderdaad op een andere manier verdeeld worden dan nu het geval is, nou, dat is nog maar de vraag.



Maar het principe “de gebruiker betaalt” viert hoogtij. Punt is, dat de gebruikers en de niet-gebruikers allebei profiteren van de voordelen. Volle schappen in de supermarkt bijvoorbeeld. De gebruikers mogen dan misschien betalen, zowel de gebruikers als de niet-gebruikers profiteren beiden van volle supermarktschappen, grote carrièrekansen en in een aantal gevallen zelfs hoogstaand onderwijs. De niet-gebruikers profiteren dan ook nog eens zonder te betalen. Het principe “de gebruiker betaalt” is dus toch niet helemaal eerlijk. Dat principe “de gebruiker betaalt” is ook maar ééndimensionaal, we moeten het ook over het profijt hebben!



De VVD fractie in de Tweede Kamer gaat binnenkort vergaderen over de vraag of zij voor of tegenstander is van de kilometerheffing, naar aanleiding van het tumult tijdens de Algemene Beschouwingen. Ook binnen de VVD wordt *gehoopt* dat na het opnieuw schudden van de kaarten, de manier van het geld verdelen opeens gunstiger wordt. De ervaren kaartspeler weet dat zijn kansen niet toenemen na het schudden van de kaarten.



En dus wordt er terecht binnen diezelfde VVD kritisch naar gekeken naar het opnieuw schudden van de kaarten. Want na het opnieuw schudden bestaat er nu eenmaal maar weinig garantie dat je een goeie hand krijgt.