Column: Geruzie op de weg





 

Verkeersveiligheid organisatie 3VO kwam deze week in het nieuws met het bericht dat de omgeving rond scholen onveilig zijn. Bij éénderde van alle dodelijke ongevallen met kinderen waren kinderen onderweg tussen thuis en school.



Een tweede bericht in de pers gaf aan, dat in éénderde van de dodelijke kindongevallen in het verkeer, de kinderen zonder te kijken de weg overstaken of vergelijkbaar onvoorzichtig gedrag vertoonden.



Het destructieve van het huidige verkeersveiligheidbeleid komt in de bovenstaande voorbeelden naar voren. Het zijn maar beperkte voorbeelden, want het gaat veel verder.



Lagere limieten, snelheidscontroles en Duurzaam Veilig zijn hard op weg om oplettendheid te vervangen.



Men -hoeft- niet meer op te letten. Moeders -hoeven- hun kinderen niet meer op te voeden om alert en oplettend te zijn in het verkeer. Fietsers in het algemeen hoeven ook niet meer op te letten. Sterker nog, iedere verkeersregel die op fietsen slaat kan eigenlijk afgeschaft worden omdat deze regels alleen voor de lol bestaan. Krijgt een fietser of voetganger een ongeval, waarbij een auto betrokken is, dan betaalt de automobilist. Verkeersregels voor fietsers en voetgangers hebben daarom eigenlijk geen enkele zin meer.



Het moge duidelijk zijn dat diverse clubs (milieu, verkeersveiligheid) in Nederland de weggebruikers tegen elkaar opzet. Wie is de baas van de weg? Alleen al de wens om die vraag te beantwoorden is zoeken naar intolerantie. Het gaat tegenwoordig veel verder dan de conflictsituaties; de stukjes weg waar auto, fietser en voetganger elkaar ontmoeten. 3VO vind overduidelijk dat alles behalve het gemotoriseerde verkeer, de baas is op de weg en zij is daarmee de aanstichter van intolerantie.



Het verminderen van oplettendheid bij automobilisten is goed voor verkeersland. De samenleving krijgt er een probleem bij en politici worden ingehuurd om problemen op te lossen; politici zijn daarmee verzekerd van werk.



Het bedrijfsleven wordt er beter van. Die gaat een automatisch rempedaal uitvinden die uiteraard in alle auto’s gemonteerd moet worden (kassa!). De technische mankementen van zoiets kunnen nooit op tegen het superieure inschattingsvermogen van de mens. Na verplichte montage let niemand meer op de rem; de automatische rem maakt lui. Door de luiheid ontstaat er nieuwe verkeersonveiligheid en het bedrijfsleven kan weer opnieuw aan de slag.



Hetzelfde verhaal geldt voor de snelheidsbegrenzer waar de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) zo verkikkerd op is. Zo houdt verkeersland zichzelf in stand. Door probleem A op te lossen, ontstaat probleem B. De automobilist betaalt zich blauw.



Technische snufjes kunnen niet toegepast worden op fietsers en voetgangers. Ook hier begint onoplettendheid gevaarlijke vormen aan te nemen en dat is niet alleen in Nederland.



Vrijdag 28 januari publiceert de Britse verzekeraar www.directline.com een persbericht, waaruit blijkt dat ook in het flitsend Verenigd Koninkrijk de voetgangers het niet zo nauw nemen met de verkeersregels. Zo kennen de Britse eilanden bijna twee miljoen ongevallen met voetgangers. In 80 procent van de gevallen moest een automobilist plotseling remmen, vanwege onvoorzichtig voetgangersgedrag.



In het Verenigd Koningrijk worden net als in Nederland de verschillende weggebruikers tegen elkaar opgezet. Omdat de automobilist niet automatisch aansprakelijk is bij een ongeval, is wangedrag van fietsers en voetgangers aan de andere kant van de Noordzee juist wél een probleem.



In Nederland hebben we het 'geregeld'. Fietsers en voetgangers mogen zich misdragen, niemand maakt daar een probleem van want de automobilist betaalt en in politieke zin draait de automobilist er ook altijd voor op.



Wangedrag van fietsers en voetgangers is ook in Nederland sterk aanwezig, maar blijkbaar is dit, óf geen probleem, óf de schuld van de automobilist.

 
 
Bron: Flitsservice
 
  28-1-2005  


|

FlitsKaart