Koos moet op vakantie



Oost west, thuis best? Niet als je in Nederland woont. Want hier heerst Spee. Ooit door gebrek aan gewicht komen bovendrijven maakt hij als opperverkeersbrigadier zijn goedbedoelende landgenoten permanent het leven zuur. Elke neiging om het schaarse asfalt efficiënt te benutten wordt door hem in de kiem gesmoord. Hersens uit, cruise control aan. Door gelegaliseerde afpersing gelardeerd met kortzichtige quasi-wijsheden vermurwt Koos alle weggebruikers in opperste staat van versuffing.



Zijn fenomenale onkunde en gebrek aan inzicht weet hij te maskeren door zich te omringen met nòg onnozeler types, zoals die zeurkabouter van het tenenkrommende “Wegmisbruikers”. Na alweer zo’n Koos-promotieshow werd het de Zwarte Kip laatst allemaal teveel. Tijd voor de jaarlijkse vogeltrek, dus sloeg zij haar vleugeltjes uit over ’s Heren wegen in den vreemde om te zien of het misschien ook anders kan.



En of het anders kan! Neem Duitsland, waar je met 200 op de teller gewoon “meerijdt met het verkeer”. Geen agressie, niemand opgefokt. Geen azijnpissende betweters die met hun Ponypark-Slagharen-sticker op de linkerbaan blijven plakken om “die asociale wegpiraat” even een lesje te leren. Integendeel: “Fairplay auf der Autobahn” is het devies in het jaar dat de hele voetbalwereld te gast is bij deze vrienden. Minder dan in het bekrompen koninkrijk van Here Koos wordt er gebumperkleefd of ander irritant gedrag vertoond. Invoegen? Na u, heer. Wegwerkzaamheden? Men licht de rechtervoet gaarne even op, wetende dat er daadwerkelijk verbeteringen worden aangebracht. Duitsland is echt meer dan “the last resort for speed freaks”.



In Zwitserland wonen slechts Koos-achtigen. Bovendien heeft dat land nogal soepele regels voor de vogeljacht. Een gewaarschuwde kip telt voor twee en mijdt dat land. Het is daar niet pluis. Dan liever door het muffe maar o zo knusse Oostenrijk, de kortste route naar Italië.



De gemiddelde Italiaan is macho maar wel galant, assertief maar charmant. En bovenal inventief. Het chaotische verkeer houdt iedereen vanzelf bij de les. Geen geneuzel en getreuzel. Er gelden wel regels, maar niemand weet precies welke. Men handelt naar bevind van zaken en in onderlinge afstemming. Dat werkt beter dan de ijzeren vuist van veldwachter Koos. Parkeerwachters en agenten kraaien niet als autistische papegaaien “regels zijn regels”, maar denken zelf na. Op de autostrada wordt voor de vorm wel wat geflitst, maar dat mag de pret niet drukken. Kort erna staat de teller weer op 170. Ook in de stad tracht iedereen zo snel mogelijk door te stromen. Elke centimeter wordt benut. Voor twijfelgevallen (en voor mooie kippetjes) heeft men de claxon. Eigenlijk zou iedereen één dag rijles in Napels moeten hebben. Dat is leerzamer dan dat obligate toneelstukje binnenspiegel-buitenspiegel-overjeschouder (wat pas slaagt als je het zo overdreven doet dat je er een whiplash aan over houdt).



Bij de Franse grens stapt Bob uit. Hij durft niet verder. Toch wordt er gedisciplineerd en niet al te truttig gereden. Het is maar hoe je je onderdanen dresseert. Ook hier prijken allerlei tips langs de weg, maar die ontstijgen het niveau van “halveer je snelheid, verdubbel je afstand”, of “I love slakkegangetjes” en soortgelijke ondoordachte tegeltjeswijsheden. Behalve op de snelwegen zijn de snelheidslimieten tamelijk reëel. Flitsers zijn zo opzichtig dat je ze alleen kan missen als je echt helemaal van Bob los bent. Die fungeren dus meer als alcoholcontrole. Ook belet Franse Koos zijn onderdanen niet zodanig het inhalen dat zij daar noodgedwongen de meest onveilige plek voor uitkiezen. Provinciale wegen zijn zo ingericht dat snellere en langzamere weggebruikers niet nodeloos tot elkaar veroordeeld worden. En dat scheelt veel agressie en frustratie.



Maar ook voor Koos zijn er stukjes paradijs op aarde. Neem bijvoorbeeld het dodelijk saaie Luxemburg. Of Noorwegen, waar alles 90 is: snelheid, pk’s, IQ. En de VS? Hahaha… de absurde claimcultuur heeft daar een collectieve veiligheidsnorm- en waarschuwingsfetisj ontwikkeld. Alles is eng en gevaarlijk. De auto heeft voor dat overgewichtige volk bovendien een andere, onmisbare functie: het is de nationale rollator voor iedereen tussen 16 en 96. Een echt rijbewijs heb je niet nodig, en dat is te merken. Uit pure noodzaak is het devies dan maar “keep your lane”. In hemelsnaam: zo min mogelijk bewegen!



In elk land vindt men onnozel en hinderlijk weggedrag, zoals het steevast links of op de middenbaan rijden. Het blijft allemaal mensenwerk. Wel scheelt het of je de mensen africht om zo truttig mogelijk te rijden, of dat je ze een beetje alert maakt. De conclusie is dan ook niet dat het gras elders groener is, maar wel dat ome Koos veel van buur’s tuinmanskunsten zou kunnen leren. Koos moest dus maar eens op vakantie. Zo lang mogelijk graag.



Koos weg, thuis best