Column: Vakantiewijsheden





 

En weer thuis, lees ik in de Telegraaf dat Koos Spee mij een extremist vindt. Een extremist dus, voor mij geen herkenbare gedachte als ik in de spiegel kijk.



De reis voerde naar Zuid Portugal, met de auto. Met de Nederlandse grens in de rug was de autorit dan ook een verademing. Wat zijn ze in het buitenland in het algemeen tolerant op de weg, dat het nog bestaat. Vakantietijd, tijd voor reflectie.



En reflectie kwam er, want opeens ontstaat het besef wat er mis is met Nederland. Het is niet zo moeilijk, andermans plezier vergallen is nationale sport, de overheid doet daarin sterk aan “affectiebestrijding”. Gevolg is, dat Kardinaal Simonis op de Wereldomroep klaagt over het feit dat de Nederlanders geen verplichtingen meer aanwillen gaan. Dat is niet zo vreemd, want verplichting maakt chantabel en de overheid heeft als kerntaak om de burgers zoveel mogelijk te chanteren om het begrotingstekort te verkleinen. We hebben een chantagecultuur in alle opzichten.



Het interesseert de overheid maar weinig welke maatschappelijke schade ze veroorzaakt. In de Telegraaf meldt Koos Spee dat de Nederlanders steeds beter gaan rijden. De incompetentie van Nederlands rijgedrag was tijdens de Pyreneeënrit mij het meest zichtbaar. De Spaanse bergsnelwegen zijn niet recht maar erg bochtig, gaan steil omhoog en dan weer omlaag. De Nederlander ontbeerd de scherpe bochten met remmen, laten doorrollen en wéér remmen. De Spanjaarden manoeuvreren vloeiend en behendig langs dat Nederlandse stotterende rijgedrag. Perceptie in levende lijve. Wat de boer niet kent kan hij niet rijden. Dat is nog eens wat anders dan die lange rechte wegen in Nederland. De Pyreneeën is vertrouwen in de stroefheid van je rubber. Dat is een vaardigheid, geen trucje! En oh wat ziet die vaardigheid van die Spanjaarden er toch eng uit zeg! Perceptie: de Spanjaarden rijden als gekken! Zó camoufleert de Hollander zijn eigen tekortkoming.



De Nederlander is georiënteerd op de snelheidslimiet. Dan kun je “hem” in het drukke verkeer er heus wel rustig tussengooien. Wat achterop komt, dat remt wel af. En zie daar in de Pyreneeën die volgepakte Mercedes met Skybox en Nederlandse kentekenplaten, die bergopwaarts achter een vrachtwagen hangt en geen snelheid kan maken. Die gooit hem er even voor met 60km/u, terwijl mijn auto er nog net met 120km/u tussendoor glipt. Net niet raak. Het achteropkomend verkeer had pech en moest afremmen. Ik had iets meer vertrouwen mijn rubberen banden dan de meeste Nederlanders. Maar wel met het hoofd erbij, want er zat geen recht stuk tussen. Nee, onze Nederlanders, die volgens Koos Spee steeds beter gaan rijden, kijken nauwelijks in de spiegels en veroorzaken gevaarlijke situaties in het buitenland, omdat het Nederlandse verkeerbeleid de sterke kwaliteiten van de Nederlandse automobilist kapotmaakt. Dat gebeurt niet alleen in de Pyreneeën, maar over de gehele rit tot aan de Belgische!
grens.



Zelfs die Mercedes met Vlaamse kentekenplaten in het noorden van Portugal reed beter dan de meeste Nederlanders. De bosbranden werden gezien, de volslagen zwartgeblakerde bergen in de Galicische provincie Ourense, alsof er een atoombom was ontploft, maakten indruk. Diepe indrukken kregen geen vat op ons beider rijgedrag. De bochten werden moeiteloos genomen, in vertrouwen dat goed rubber ons uit de berm zou houden. De indrukken van de doodse omgeving konden ons beiden niet in de berm krijgen, ook al probeerde die berm ons in zich te zuigen.



Net zo min verloor ik het verstand bij de hittegolf “meer dan 35 graden” in het zuiden van Portugal. Op naar de Lidl, even twee seconden wachten voor het invoegen en je krijgt geen ongeval. Dat is een geduld dat de snelheid van het doorgaand verkeer respecteert met behoudt van het eigen leven. Hoe vaak ik heb ik al geen ongevallenberichten gelezen waarbij Nederlands ongeduld in dezelfde situatie tot de dood leidde. “Je mag niet te hard rijden” en sommigen nemen hun gelijk mee in het graf door te vroeg over te steken.



Dan ben je een extremist. Principes kunnen dodelijk zijn. Als je in dat geval van mening bent dat er wat soepeler omgegaan moet worden met de principes, dan ben je volgens Koos Spee een extremist. In het Verenigd Koninkrijk stijgt het aantal verkeersdoden bij één op de zeven flitspalen. In navolging van die wijsheid pleitte de Britse Koos Spee, namelijk Richard Brunstrom, ervoor om even te wachten met investeren in nieuwe flitspalen.



Nederland is “gezegend” met Koos Spee, die principes belangrijker vindt dan leven en dood. Een ieder die een gematigder opvatting heeft tussen “dood” en “principes” is volgens Spee een extremist. In tegenstelling tot het Verenigd Koninkrijk is er in Nederland geen onderzoek gedaan naar negatieve effecten van flitspalen. Koos Spee houdt die informatie angstvallig geheim.



Hoezo extremist? Nederland houdt van het leven in de zin van ademhalen, maar Nederland heeft een hekel aan het leven in de zin van plezier hebben. Koos Spee speelt zijn rolletje in dat normen en waarden proces. Het levert bovendien ook nog een flinke smak geld op ook.



De wijze les uit het Zuid Europese is dan ook; de mensen kunnen op zich best wel goed autorijden. De Nederlandse instituties willen alleen niet dat mensen goed kunnen autorijden. Onze instituties ontvangen namelijk geld voor de zwakheden van de automobilist. Hoe zwakker, hoe meer geld. Een kwestie van perceptie en een kwestie van een self-fullfilling-prophecy. De Zuid Europese landen aanbidden het leven in termen van genieten terwijl de Nederlandse instituties het genieten juist bestrijden.



Eigenlijk leven we in een land van fundamentalisten en ik weet niet of ik nu zo blij met mijn thuiskomst moet zijn. Het gaat stapje voor stapje verder naar een totale controle over de bevolking. Dat levert namelijk geld op. Nederland heeft het respect ten aanzien van genieten verloren en respecteert alleen nog maar het begrotingstekort.



Andermans plezier vergallen is nationale sport en daar moeten we met zijn allen ons steentje aan bijdragen. Onze samenleving bestaat uit vechten, vechten en nog eens vechten. De ander het leven zuur maken, daar wil ik vooral in meegaan. Het wordt dus hoog tijd voor een Hummer.

 
 
Bron: Flitsservice.nl
 
  21-8-2005  


|

FlitsKaart