De vrijheidsstrijd





 

In den beginne, vlak nadat ik flitsland was binnengelopen, vroeg ik mij af of het "hardrijden" niet een zielig onderwerp was, dus van hetzelfde niveau als dat van de doorsnee kroegpraat. Hoort het anti-flits protest niet thuis in het rijtje van flauwe biergrappen, borstobsessies en het liegen over de lengte van je penis?





Als ik naar mijn eigen gedrag kijk, merk ik dat ik dingen doe, omdat ik een auto heb. In de tijd dat ik die auto nog niet had kon dat namelijk niet, terwijl de intensies en wilde plannen er toch al waren.





Een avondje uit in Antwerpen, een dagje naar het strand in den Helder, een rondje rijden om vervolgens op de boulevard van Zandvoort uit te waaien, het kan allemaal dankzij die heilige koe. Dingen hoeven ook niet meer gepland te worden, dus die wagen geeft een enorme vrijheid.





Uiteraard bestaan er risico's aan het autogebruik, dus de overheid bedenkt slimme plannen om die risico's in te perken waarbij de mobiliteit gegarandeerd blijft. Als weldenkend burger ben ik best bereid om wat van mijn vrijheid in te leveren, als ik daarvoor veiligheid terugkrijg. Dat is wat mij betreft geen probleem, in dat geval kies ik er dus voor om die snelheid te minderen, broodnuchter achter het stuur te gaan zitten of te wachten met inhalen bij de zoveelste eikel-gaat-ook-maar-eens-links-rijden alert. Die keuze kan ik alleen maken als ik in het veiligheidsprofijt geloof, als ik dus vertrouwen heb in het beleid en de regelgeving. Ach ja, zo zou het moeten zijn, maar de jonge jaren van de democratie zijn reeds vervlogen... Tegenwoordig staat mr. Koos Spee met een streng gezicht naar mij te wijzen en zegt: "Pikken en stikken". Gelukkig is het onbegrip wederzijds, dan ligt het niet alleen aan mij.





Vrijheid is mij altijd zeer dierbaar geweest, vooral omdat het ontdekken van de oneindige mogelijheden die het leven te bieden heeft, datzelfde leven nu juist zo interessant en mooi maakt.





Je kunt dat ook omdraaien, als ik vrijheid moet inleveren, terwijl niemand daar iets mee opschiet, dan is dat zeer zeker een doorn in mijn oog. Mijn geschiedenisleraar vertelde over de introductie van de democratie het volgende: "Regels worden gemaakt om de burger te beschermen, om dus een probleem op te lossen". Mijn conclusie is erg on-Nederlands, maar als er dus geen probleem is, dan zijn de regels dus overbodig.





Uit een opstapeling van ergernissen heb ik mij in "Flitsland" begeven, later ging het wereldje mij fascineren, vooral vanwege de maatschappelijke consequenties die het flitsbeleid teweeg brengt. Een aantal zaken komen samen in flitsland. Als we dat opsommen, zien we dat het protest tegen het flitsbeleid toch iets meer is dan ordinair gebral van een jankend jongensclubje.





Samenlevingsbreed



Het onderwerp "verkeer" raakt alle lagen van de bevolking en zo ook het gehate flitsbeleid. Iedereen heeft ermee te maken, vandaar dat dit onderwerp op vele feestjes besproken wordt. De snelheidsbekeuring is voor sommigen al een vaste last geworden in het huishoudbudget. Als iets samenlevingsbreed is, dan kun je gaan spreken over draagvlak, oftewel democratisch gezien, voor- en tegenstanders van het flitsbeleid.





Volksverlakkerij



Liever had ik hier het woord "bedrog" of "misleiding" gebruikt, ware het niet dat dat strafbare feiten zijn en ik geen zin heb in een smaadschrift procedure aan mijn broek. "Volksverlakkerij" is niet strafbaar, dus gebruiken we dat woord maar.





Wie zich een beetje verdiept in de wetenschappelijke achtergrond van verkeerskunde, komt er vrij snel achter dat het allemaal gebaseerd is op een fabeltje (liever had ik hier het woord "leugen" gebruikt, zie boven). Grote delen van het verkeersbeleid is niet meer dan amateuristisch gerommel in de marge. Je hoort mensen wel eens heel gemakszuchtig beweren "Ze zullen daar in den Haag toch wel weten waar ze mee bezig zijn", dat weet men inderdaad ook wel, maar dat gaat meestal niet over hetzelfde als de burgers denken.



De "knappe koppen" van het ministerie en de specialisten op het gebied van verkeersveiligheid weten zelf namelijk ook dat de stelling "Hardrijden is gevaarlijk" niet gebaseerd is op een wetenschappelijk bewijs. Sterker nog, dat geven ze zelfs openlijk toe.





Omdat het gewoon lekker makkelijk is, gaat men er vanuit dat die stelling gewoon waar is; daar wordt verder niet meer over gepraat. Kortom "Hardrijden is gevaarlijk"; het klinkt wel logisch, maar het is wetenschappelijke onzin.





Verkeerskunde is namelijk een zeer gecompliceerd vakgebied; verkeersveiligheid trekt zich niets aan van dingen die logisch klinken.





Iemand met een beetje rijervaring weet het waarschijnlijk zelf ook wel: "De regels opvolgen" geeft geen garantie dat je de autorit overleeft, zelfs niet als iedereen dat doet.





De stelling "Hardrijden is gevaarlijk" is een geloof, meestal aangeleerd door de rij-instructeur, postbus 51 spotjes of door de indoctrinatie vanuit de vriendenkring. En dan is de cirkel weer rond, want "ze zullen toch wel weten waar ze mee bezig zijn in den Haag".





Volksverlakkerij bestaat natuurlijk niet alleen in het ministeriele wereldje, waar de burgerij relatief weinig van ziet. Het bestaat ook op de weg, in de krant en op TV, iets waar de burger wel iets van ziet.





Minister Netelebos en co. hebben natuurlijk het beste met ons voor. Zo zou het flitsbeleid goed zijn voor de verkeersveiligheid en het millieu.





Frappant is wel dat alleen de burger gevaar loopt, een politieagent heeft immers een beroepsvoordeel, dienst of geen dienst, een belletje naar de juiste persoon en de flitsbekeuring wordt verscheurt. Dit beroepsvoordeel is overigens geen incident, het is eerder regel dan uitzondering.





Tegelijkertijd wordt er in wetenschappelijk advies aangevoerd dat de kwaliteit van infrastructuur zeer belangrijk is voor de verkeersveiligheid, terwijl de regionale politiek volstrekt geen zin heeft om in de verbouwing van wegen te investeren. Het bevorderen van de verkeersveiligheid is en blijft dus flitswerk. Zoiets noemt men ook wel "voor een dubbeltje op de eerste rang zitten" en dat is niet eens alleen maar mijn eigen kritiek, dat is zelfs het officiele beleid!





Opmerkelijk is ook dat de notoire hardrijder millieuvervuilend zou zijn, terwijl de overheid de files laat staan. Om Kyoto te halen wordt er frisse lucht ingekocht bij derde wereldlanden (en die kunnen wij niet eens opsnuiven) zodat de millieunorm gehaald wordt. Millieu is per definitie een internationaal probleem. Op de Amerikaanse continenten rijden auto's die een volledige tank in de atmosfeer blazen om even de straat uit te rijden. De millieuvervuilende hardrijder wordt dus ook nog eens slachtoffer van een sektarische politieke correctheid waar uiteindelijk niemand beter van wordt.





Eigenlijk bestaat er natuurlijk wel een profiterende partij, anders is het beleid echt nutteloos. De staatskas en het bedrijfje van Koos Spee profiteren van het beleid. In 2010 is de "proef" met flitsen klaar, dat is ongetwijfeld ook de periode dat mr Spee met pensioen gaat.





Machtspositie van de overheid



Met het flitsbeleid wordt de machtspositie van de overheid versterkt. Wim Kok beweerde ooit dat de toenemende individualisering in de samenleving niet deugt. Het is niet zo vreemd dat Kok zoiets beweert, want als iedereen hetzelfde is, dan kunnen de kosten van overheidsinstellingen omlaag. Door toenemende automatisering en toepassing van techniek, wordt iedereen hetzelfde gemaakt. Dat proces bevindt zich heden ten dage in het "grijze" gebied, zodat het niet opvalt. Daarbij heeft de automobilist soms een houding van "het zal wel zo'n vaart niet lopen", terwijl de nieuwste ontwikkelingen een snelheidsremmer in de auto beloven. De auto wordt in 2010 een supercomputer, die de automobilist bespioneerd, beperkt en misschien wel bestraft (door automatisch een bekeuring te genereren).





Met het flitsbeleid leert de overheid ook een truuk, waarmee zij het volk kan beheersen (ipv besturen), waarmee zij de burger dus "gewenst" gedrag op kan leggen en dat is precies waar de schoen het meeste wringt. Een belangrijke politieke uitspraak die ik ooit tegenkwam was "Als het volk de leider niet meer volgt, dan moet de leider het volk volgen".





Onze overheid heeft dat niet gedaan, vandaar oa. het succes van Pim Fortuyn in de politiek, maar ook de weerstand tegen de flitspaal. Volksmennerij is niet alleen slecht voor de democratie, het is ook slecht voor de leefbaarheid van dit land. Wanneer de flitstruuk succesvol blijkt te zijn om een gedragsverandering teweeg te brengen, kan de aard van het truukje ook worden toegepast in andere beleidsmaatregelen.





Het flitsbeleid kan een voorbode zijn van dingen die nog moeten komen, waarbij de overheid het stuur in handen krijgt waarmee de bevolking alle kanten opgestuurt kan worden. Het heeft wel een aantal elementen van het Sovjet communisme; daar waar de Nederlandse overheid investeert in flitsapparatuur, investeerde de Sovjet overheid in KGB agenten. Resultaat is een gemaakte samenleving met een volksgedrag dat niet in de cultuur past. Als de overheid het volk gaat volgen, dan komt alles misschien nog wel een keer goed.





Recht



De boze automobilist heeft een nieuwe truuk om het flitsbeleid te frustreren - laat alles maar voorkomen. Justitie heeft vaak niet de capaciteit om alles te behandelen, waardoor zaken te laat voorkomen (procedurefout) zodat de "beschikking" verscheurt kan worden. Sommige automobilisten zijn nog niet boos genoeg en beperken zich tot de flitsbekeuringen, anderen zijn ziedend over het beleid en laten iedere scheet voor de rechter dagen.





Voor wie nog enigzins vertrouwen heeft in de rechtsstaat komt teleurgesteld uit de strijd. De Officier van Justitie staat op een automatische piloot en kan de bezwaarschriften bijna niet meer serieus nemen. De kantonrechter lijkt steeds meer een ceremoniele functie te krijgen en hamert er vrolijk op los om datgene "wat toch al vaststond" nog maar eens officieel te bekrachtigen.





Het recht is de automobilist al een beetje ontnomen, als het bekeuringsbedrag te laag is, dan mag je niet in beroep en ben je dus overgeleverd aan het humeur en de houding van de kantonrechter.





Het flitsbeleid leidt dus tot een regelrechte verkankering van de rechtsstaat. Natuurlijk heeft de automobilist het dan weer gedaan. Kritiek die ik nog niet gehoord heb, maar binnenkort wel verwacht is dat "de procederende automobilist het naar huis sturen van zware criminelen veroorzaakt". Dan moet ik mij dus schuldig gaan voelen over het feit dat ik als automobilist het niet pik dat ik altijd maar moet inleveren zonder er iets voor terug te krijgen.





Regelgeving



Ik wil eindigen bij de bron van al het flitskwaad. Regels zijn bedoeld om een probleem op te lossen. Schijnbaar verzint men regels die in bepaalde situaties geen enkele bijdrage leveren aan het probleem. Op een lege snelweg kun je 's nachts best wat harder, maar de flitspaal ziet niet het verschil tussen druk verkeer en een leeg wegdek.





Er bestaan een heleboel "slechte" regels, die alleen maar ergernissen veroorzaken wanneer zij streng gehandhaafd worden. Dankzij automatisering kunnen die regels tegenwoordig zeer streng gehandhaafd worden, zonder al teveel menselijke tussenkomst. Het nieuwe vieze woord in Nederland is gedogen terwijl dat juist een goede manier is om slechte regels een menselijke gezicht te geven.





Kenmerkend voor slechte regels is juist dat de mens nauwlijks centraal staat. Meestal staan vage statistische cijfers met een bedenkelijke interpretatie centraal. Ambtenaren beoefenen nog steeds hun topsport: besturen vanuit een kantoor. Misschien hebben ze wel een allergie tegen het gefluit van vogels; duidelijk is wel dat zij niet vaak naar buiten komen.





De zero tolerance handhaving van slechte regels zijn de bron van de flitsoorlog. De mondige burger weet waar de regels voor gemaakt zijn, de mondige burger is zelfs in staat om een verkeerssituatie te beoordelen, want om dat te kunnen heb je namelijk eerst je rijbewijs moeten halen.





Toekomstvisie



Een aantal gebeurtenissen in het verleden tekenen het toekomstbeeld.






  • Informanten van de politie in Gouda, Leiden en Haarlem zijn boos over een bekeuring en klikken niet meer, waardoor de politie haar werk niet meer naar behoren kan uitvoeren.li>
  • Een man uit Zeeuws Vlaanderen heeft zijn been moeten laten amputeren nadat een snelheidscontroleur er tegenaan was gereden omdat de man aan de flitsapparatuur zat te rommelen.

  • Een snelheidscontroleur heeft zijn baan opgezegt nadat hij vanuit een auto werd beschoten. De desbetreffende controleur heeft eerder een gemaskerde "overval" meegemaakt waarbij de flitsapparatuur werd vernielt terwijl twee mannen hem vasthielden.






Het ziet er naar uit dat het er allemaal niet gezelliger op wordt. mr Koos Spee handelt alsof hij de waarheid in pacht heeft en dicteert zijn geloof aan de Nederlandse bevolking. Het geld is op om files te bestrijden, asfalt aan te leggen, laat staan dat er politieke bereidheid is om het verkeer beter te regelen.





De nationale volkswoede, de grimmiger worden flitsoorlog, het verval van infrastructuur, het gepruts van de regering, je zou het één van de "Puinhopen van Paars" kunnen noemen, terwijl de strijd nog voortwoekert...







Voor sommigen is het moeilijk te begrijpen waar die automobilist zich toch zo druk om maakt. Bijzonder is dat er zovelen zijn waarvan de neus dezelfde kant opstaat. Sommigen ietwat fanatieker dan de ander, maar met een gemeenschappelijk doel. Hoe zou het komen dat zoveel mensen zich druk maken om zoiets onbelangrijks als een snelheidsbekeuring?





De enige verklaring die ik daarvoor kon bedenken was: de flitsoorlog is voor de automobilist eigenlijk een vrijheidsstrijd. De auto geeft vrijheid en de overheid pakt die vrijheid weer af, zonder dat daar iemand beter van wordt.





Als de flitsoorlog inderdaad een vrijheidsstrijd is, dan zijn de laatste woorden hierover nog niet gesproken. Vrijheid is namelijk heiliger dan een koe, dat zit in de aard van het beestje dat "de Nederlander" heet.


 
 
Bron: Bron:  DrNomad
 
  17-3-2002  


|

FlitsKaart