Gistermiddag rond het middaguur telden wij meer dan 4000 lezersreacties met fileoplossingen. In totaal werden meer dan 16.000 ideeën voor een nieuw wegendeltaplan toegestuurd. We hebben uw hoogst gewaardeerde bijdragen aan verkeersminister Camiel Eurlings aangeboden. De vraag is alleen: wat gaan de politiek en het bedrijfsleven met uw inbreng doen? Vandaag bent u aan het woord.

Geachte minister, zo denkt het volk erover!

UW WEGENDELTAPLAN

4000 reacties, meer dan 16.000 fileoplossingen
’Het vertrouwen in het instituut Verkeer en Waterstaat is bij mij tot het nulpunt gezakt’

door EMILE BODE


AMSTERDAM, zaterdag

De meeste inzenders vinden dat alleen door een drastische mentaliteitsverandering de groei van het aantal files kan worden gekeerd. De gemakkelijkste en meest voor de hand liggende oplossing om meer snelwegen aan te leggen, staat pas op de achtste plaats. U ziet sowieso veel meer heil in verbreding van het aantal rijstroken dan in het louter dumpen van asfalt ,,Dat is slechts symptoombestrijding”, schrijft J. van Galen.

Naar schatting de helft van de inzenders verwijst op enigerlei wijze naar het feit dat bij een afname van het verkeersaanbod met 15 tot 20% (zoals in de zomervakantie) de files voor een groot deel zijn opgelost. Daarom wordt als oplossing nummer één het stimuleren van variabele of wel gespreide werktijden genoemd. Dit betekent vroeger beginnen en later eindigen en dan in tal van variaties.

S.W. Bruins uit Bodegraven vertelt in een nota van negen pagina’s: „Het beste is een zesdaagse werkweek waarin iedereen slechts vier aaneengesloten dagen van negen uur werkt. Hierdoor zal het verkeersaanbod per dag slechts twee derde van het huidige zijn. We werken langer en meer verspreid over de dag, maar we hebben ook drie dagen aaneengeschakeld vrij. Hierdoor zal ook de piekbelasting op wegen en op parkeerterreinen sterk afnemen.”

Bruins heeft zijn plannen al tien jaar geleden uitgewerkt en aan achtereenvolgende ministers en hotemetoten uit het bedrijfsleven gestuurd, maar er werd nooit serieus op gereageerd. Dat lot deelt hij met tientallen andere fileoplossers in spe. S. van Schijndel schrijft: „Je krijgt dan een ambtelijk briefje terug met de tekst dat ze het rapport hebben ontvangen. Daarna hoor je er nooit meer van. Ze dronken een glas, ze deden een plas en alles bleef zoals het was.”

K. Scholte mailt: N „Mijn dochters werken bij Bertelsmann in Bielefeld in Duitsland. Daar worden door 1500 medewerkers reizen en betalingen verwerkt. Twee jaar geleden is een proef gestart met tweeploegendiensten. De ene ploeg werkt van 06.00 tot 13.30 uur, de andere van 13.30 tot 22.00 uur. Om de week wordt dat afgewisseld. Nu zijn de helft minder computers en bureaus nodig en geen file voor de poort van het gebouw.”

In het kader van deze flexibele werktijden vinden wij in groten getale dat dit gepaard moet gaan met een 24-uurseceonomie: variabele lestijden op scholen, een langere openstelling voor bijvoorbeeld ziekenhuizen en overheidsgebouwen. Enige dwang wordt meestal wenselijk genoemd. S. van Mierlo zegt: „Je moet bedrijven met gespreide werktijden belonen en starre bedrijven straffen. Doe je het op vrijwillige basis dan lukt het nooit, want dan wordt voor elke oplossing een probleem gezocht.”

De vrachtwagenchauffeur heeft volgens u een belangrijke taak in deze 24-uurseconomie. Prominent op plaats vijf zien we het voorstel het grootschalig vrachtvervoer in de avond en nacht te concentreren en dus uit de spits te weren.

’Ze dronken een glas, ze deden een plas en alles bleef zoals het was’

Henk Pietersma schrijft: „Het bedrijfsleven moet zich er op instellen ’s avonds en ’s nachts te laden en te lossen. Daar mag best wat extra salaris tegenover staan. De voordelen (minder files) zijn veel groter dan de nadelen (geluidsoverlast).”

In com binatie met verschillende werktijden wordt ook veelvuldig het (fiscaal) stimuleren van thuiswerken (telewerken) bepleit. Ton ten Vergert pleit voor een TOPdag (Thuis Opererende Papa). Mama’s mogen trouwens ook. Hij schrijft: „De thuis opererende papa werkt minimaal één dag per week vanaf huis. Er is geen reistijdverlies, er kan ook een wasje worden gedraaid, de kinderen kunnen van school worden gehaald en er is minder stress.”

Ook dit artikel is via telewerken tot stand gekomen, op 90 kilometer afstand van het hoofdkantoor van De Telegraaf. Via diverse inlogcodes kan de verslaggever thuis het gehele proces op de krant volgen en eventueel bijsturen.

In de top drie de suggestie het openbaar vervoer goedkoper, dan wel compleet gratis te maken. Heel wat inzenders menen dat dit betaald kan worden door een vast bedrag dat iedere Nederlander via de belastingaangifte moet betalen. Het zal u niet verbazen dat het openbaar vervoer doelmatiger kan, bijvoorbeeld via nieuwe metro- en sneltramverbindingen en magneet- of zweefbanen. G. de Vries uit Alphen aan den Rijn mailt: „Het is een onvergeeflijke fout dat er nooit een metro tussen de vier grote steden is aangelegd. Dan was ons een hoop fileleed bespaard gebleven.”

Op plaats vier vinden we onder het kopje ’efficiëntere inrichting van het wegennet’ een groot aantal voorstellen. U bent vooral gecharmeerd van het laten vervallen van de middenberm, zodat ’s ochtends extra rijstroken kunnen worden geopend voor het verkeer richting werk en ’s avonds voor het verkeer richting huis. Voorts de grote wens dat er minder, maar wel langere aan- en afritten komen. Enkele honderden lezers pleiten voor dubbeldekswegen die vooral door het doorgaande verkeer dienen te worden gebruikt (expreswegen). Ook moeten er insteekhavens langs de snelwegen komen waar auto’s na een ongeluk meteen naartoe kunnen worden gesleept zodat de rijbanen eerder vrij komen.

Het forensenverkeer is voor veel Nederlanders een belangrijke veroorzaker van het verkeersinfarct. Het wonen dichter bij het werk moet onverwijld worden bevorderd. Bijvoorbeeld via afschaffing van de overdrachtsbelasting.

Heel wat Nederlanders ergeren zich groen en geel aan het bizarre verschijnsel dat ons land wordt overspoeld met werknemers (al dan niet in busjes) die uren per dag kwijt zijn om naar hun werk te gaan. U vindt dit op plaats tien onder het kopje ’banen en werk ruilen’.

A. Teeuwen is hovenier in de groenvoorziening: „Ik werk in Eindhoven en onze grootste klanten zitten bijna 100 kilometer noordelijk rond Utrecht. Maar ik ken ook een groenbedrijf in Utrecht dat zijn meeste klanten in Eindhoven heeft. Ik weet wel, het is een kwestie van geld maar het is toch te gek voor woorden. En elke dag drie uur half slapend achter in het busje om naar het werk te kunnen.” Een verbod om niet elke dag in de auto te rijden, wordt door 465 deelnemers genoemd. De meest drastische suggestie is voertuigen op even kentekens op even dagen te laten rijden en oneven kentekens op oneven dagen. Het merendeel kiest voor de minder rigoureuze variant zoals één werkdag per week de auto laten staan.

’Geef alle wegwerkers een nieuwe schep want de oude is krom van het leunen’


Andere aanbevelingen:

• Een kilometerheffing. Dat kan bijvoorbeeld bereikt worden door de belasting op de aanschaf van de auto zoals wegenbelasting en bpm te verlagen en het rijden zelf duurder te maken door de accijns op brandstof te verhogen. Een relatief kleine groep noemt (elektronische) tolheffing een wondermiddel.

• Het rijden op de motor bevorderen door autobestuurders met een B-rijbewijs ook het recht te geven op een motorfiets tot 125 cc (of 250 cc) te rijden.

• Het minder openen van beweegbare bruggen voor recreatiebootjes, zeker in de spits. „Voor twee plezierjachtjes staan vaak honderden auto’s stil op de weg”, schrijft D. van Baarlen.

• Anders dan sommige instanties beweren, heeft het carpoolen voor u geen grote aantrekkingskracht. Slechts 231 mensen noemen deze optie en dat is één stem meer dan een permanent inhaalverbod voor truckers.

De grootste hoeveelheid reacties hebben wij verzameld in het onderdeel ’overige oplossingen’. Het zijn er meer dan 4400. U vindt daar tientallen complete rapporten die we nog niet konden bestuderen, varierend van het river sea pusher-system (duwvaart op rivier en zee) van Gert-Jan Ludden tot ’geef alle wegwerkers een nieuwe schep want de oude is krom van het leunen’.

Voor onze artikelenserie ’Laat Nederland rijden!’ ontvingen wij overwegend positieve reacties. U heeft echt met ons meegedacht om te komen tot een wegendeltaplan. Deze krant is u daarvoor zeer erkentelijk en we zullen zeker doorgaan met de berichtgeving erover.

Maar u heeft ook uw hart gelucht. W. van Elburg uit Oostzaan bijvoorbeeld. Hij heeft onlangs een jubileum gevierd, 35 jaar stilstaan voor de Coentunnel en schrijft: „In de jaren vijftig van de vorige eeuw is op de A4 het aquaduct bij Roelofarendsveen gebouwd. Degene die dit heeft ontworpen, is een groot ziener. Hij kon nooit vermoeden dat ruim vijftig jaar later en na een toename van het autoverkeer met 1500% zijn creatie nog steeds dienst doet als verbinding tussen de twee grootste steden van Nederland met slechts 2x2 rijstroken. Het vertrouwen in het instituut Verkeer en Waterstaat is bij mij tot het nulpunt gezakt.”