Het verkeersbeleid stevent af op een verstikking van de automobilist. Milieu clubs hebben al jaren tegen de auto gevochten en zullen na de intrede van een nieuw maatschappelijk consent zeker de eigen principes niet bijstellen.



Als je een bakker een slagersmes geeft, zal de beste man uiteindelijk toch weer brood gaan bakken, zelfs als niemand het brood nog lust. Ondanks de teruglopende broodverkopen hoopt de bakker op betere tijden. Verder speelt nog het feit dat de bakker maar één truukje kan, namelijk brood bakken. Bovendien, omdat hij zo goed is in brood bakken, is dit ook nog eens een plezierige bezigheid.



Volgens de manier waarop onze huidige maatschappij in elkaar zit, zal de bakker nooit het slagersmes oppakken, maar naar de politiek stappen en een democratisch besluit forceren waarbij één dag in de week tot verplichte brooddag wordt uitgeroepen.



In de zeventiger en tachtiger jaren bestonden er grote milieu en verkeersveiligheid problemen. Tegenwoordig zijn deze problemen in grote mate opgelost. Daarom moeten oud strijders iets verzinnen om zichzelf bezig te houden.



De manier waarop men met milieu en verkeersveiligheid problemen omgaat is vergelijkbaar met de situatie van twintig jaar geleden. Mensen hebben hard gewerkt om tot het huidige niveau te komen en zullen niet zo snel van hun inzichten afstappen. Met verkeersveiligheid en milieu op één grote hoop gegooid, is de allesomvattende doelstelling van het beleid er op gericht om mensen uit hun auto te roken.



De basisdoelstelling is onveranderd: minder autobezit en gebruik.



Om dit te bereiken wordt het fundamentalistische verstikkingsbeleid gevoerd. De allerbelangrijkste reden voor autogebruik is de grote mate van vrijheid die het geeft. Het verstikkingsbeleid is erop gericht om de luchtpijp van die vrijheid stukje bij beetje dicht te knijpen. Binnen een paar jaar zal de autoliefhebber een toenemend gevoel krijgen van astmabronchitis klachten in zijn beweging. Ambtenaren van de oude stempel, met veel teveel macht zullen nooit een slagersmes oppakken. Zelfs niet als de samenleving een andere smaak heeft gekregen, zelfs niet als een nieuw kabinet om een nieuwe richting vraagt. De tijd tot aan het pensioen moet volgemaakt worden om met de beste bedoelingen en in het belang van de burger een liefhebberij kapot te maken.



Iemand schreef ooit over SWOV: er zit daar teveel geld voor onderzoek en ze moeten daar nu eenmaal wat mee doen. Als je niets te doen hebt moet je je eigen werk verzinnen. Men was de uitvinder van het probleem 'snelheid' daarom ook zeer dankbaar. Hiermee werd wereldwijd voor elkaar gekregen dat duizenden mensen verzekerd zijn van werk en inkomen.



Het verkeersbeleid knijpt de luchtpijp van vrijheid die de auto geeft in de eerste plaats dicht door de hoge belastingen, accijns en natuurlijk het grootste bedrog van Paars: het 'tijdelijke' kwartje van Kok. Er bestaat geen twijfel over dat Kok het volk belazerd heeft, dat kwartje krijgen we echt niet terug. Helaas voor de overheid is de walging onder het volk hierover permanent en heeft dit kwartje een polariserende werking. Nog schandelijker is het feit dat volgens het principe 'de gebruiker betaalt', de automobilist zelfs de stok betaalt waarmee hij wordt geslagen.



De luchtpijp wordt nog verder dichtgedrukt door dhr. Koos Spee die met zijn handhavingsbeleid op onaanvaardbare wijze het geld uit de zakken van automobilisten klopt. Andere vormen van handhaving zijn niet interessant en worden volstrekt niet onderkend. Met flitspalen en mobile controles wordt de automobilist als grof vuil behandeld door iemand die van het straffen zijn beroep heeft gemaakt en daar uitgesproken plezier in heeft.



In de traditie van leuke dingen kapotmaken wordt binnenkort het inhalen vrijwel overal verboden. Oude mensen die 40 rijden waar je 50 mag worden hierin toegejuicht. Oude mensen die 70 rijden waar je 80 mag zijn de nieuwe redding van de verkeersveiligheid. Om het verhaal compleet te maken wordt op Europees niveau de snelheidsbegrenzer in iedere auto ingevoerd.



De vijanden van vrijheid zijn goed georganiseerd. Via dit masterplan zal men niet rusten totdat de automobilist een verstikkingsdood is gestorven.



Vreemd voor onze tijd is dat het Nederlandse volk onder het juk van een dergelijk haatdragend beleid ook nog eens over normen en waarden moeten gaan nadenken. Het nationaal-egoïsme heeft immers een inspiratiebron.