Volgens Europese wetgeving heeft de burger vrijelijk recht op het vergaren van informatie. Om deze reden zou het detectorverbod in strijd zijn met een Europees grondrecht. Het Openbaar Ministerie stelt echter, dat een radarsignaal geen informatie bevat en dus heus wel gemakkelijk verboden kan worden.



Het verschil tussen informatie en gegevens heeft men in jeugdfase van de informatica al proberen vast te leggen. Grote denkers als Chris Date en Edgar Codd, hebben zich hiermee beziggehouden. Die oude gedachten kunnen wel wat bijgeslepen worden want het internettijdperk heeft de verschillen tussen gegevens en informatie allen maar verkleind.



Met het detectorverbod en de opvolgende proefprocessen kan die academische discussie weer uit de kast worden gehaald. Immers, men heeft volgens Europese wetgeving de vrijheid om informatie te verzamelen. Daarom heeft de Nederlandse staat met het detectorverbod het verzamelen van gegevens verboden, hoewel, dit denkt men alleen maar.



Wat is het verschil? Simpel gezegd, gegevens zijn allerlei feitjes waarmee men informatie maakt. Informatie is iets wat de mens dient; informatie is iets waar je wat aan hebt!



En hoe zit het dan met de detectordiscussie? Het Openbaar Ministerie beweert dat de radarstraal van een MultaNova geen boodschappen bevat, en daarom kan een radardetector geen informatie vergaren.



Maar dat is natuurlijk een heel bekrompen begrip van wat wel en wat niet informatie is! De Britten hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog radar uitgevonden en ingezet om vijandige vliegtuigen op te sporen. Wat deden de Britten met radar destijds? Zij zonden alle kanten een radarpuls uit en keken of het signaal werd teruggekaatst, net als licht in een spiegel. Bij terugkaatsing keken de Britten in hoeverre het signaal “kapot” was en daarmee kon men de plaats van een vijandelijk vliegtuig bepalen.



Het radarsignaal van de Britten bevatte geen informatie, maar omdat het teruggekaatste signaal kapot was, kon men aan de hand van het goede en het kapotte signaal kijken waar de vijandige vliegtuigen waren. Het signaal had zelf geen boodschap, maar het *gedrag* van het signaal dus wel. Dit signaalgedrag gaf genoeg informatie om de “Battle of Britain” lang genoeg vol te houden.



Het detectorverbod verbiedt analoog aan het Britse defensiesysteem dus ook nog een futuristische plusoptie van radardetectors. De straling van de MultaNova mag dus ook niet worden geanalyseerd. Een futuristische radardetector mag dus niet kijken of het signaal van een MultaNova “kapot”is, om te kijken of de radar wel goed is opgesteld, of dat het apparaat nog naar behoren werkt en dat er geen storingen inzitten. Het detectorverbod verbiedt radarontvangst in rijdende auto’s. Dus verbied het verbod twee zaken tegelijk, namelijk signaaldetectie en signaalanalyse. In het tweede geval is er absoluut sprake van informatievergaring. Het verbod impliceert eveneens dat de burger verplicht om blindelings te vertrouwen op het werk van het Nederlands Meet Instituut (NMI) dat de snelheidsapparatuur één maal per jaar ijkt. De burger wordt met het verbod dus in zijn vrijheid ingeperkt om het werk van het NMI te controleren! Het aloude spreekwoord “waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt!”, wordt daarmee dwangmatig opzij gelegd.



Maar geeft een radarsignaal van een MultaNova dan informatie? Ja natuurlijk, bij detectie alleen al! Het signaal zelf heeft geen boodschap; het signaal *is* de boodschap. Die boodschap luidt namelijk, “er is een zender die radarsignaal geeft”. Dit spoort de automobilist aan om eventjes goed op te letten. “Er is een radarsignaal” is een boodschap met de informatie dat je eventjes beter op de berm moet letten, om meer gegevens te verzamelen. De automobilist tuurt dan eventjes heel erg goed naar de berm, luistert naar de sterkte van het signaal dat door de detector in snellere piepjes wordt vertaald. Bij het zien van een statief weet de automobilist genoeg, hij moet nu zeer goed op de teller gaan letten!



De boodschap die een radardetector dus opvangt is dus “Er is een radarzender in de buurt”. Dat is informatie waar je iets aan hebt!



Vergelijk dit ook met het SETI project. Het SETI project heeft wereldwijd duizenden radioschotels aan elkaar gekoppeld om signalen uit de ruimte op te vangen. Alle frequenties worden afgescand. Men is op zoek naar dat ene “bliepje” dat kunstmatig genoeg is, om te concluderen dat het door een buitenaardse entiteit is gemaakt.



Het bliepje van SETI bevat voor ons mensen geen boodschap. Het bliepje is zelf al veel belangrijker dan de boodschap die er misschien inzit. Maar áls dat bliepje wordt ontdekt, is wel de hele wereld in rep en roer. De “voorstanders” van buitenaards leven zullen zeggen, “zie je nu wel”. De “tegenstanders” van buitenaards leven zullen er alles aan doen om het bliepje zo ongeloofwaardig te maken. Ongeacht het geloof in buitenaards leven, concreet is één bliepje genoeg voor wereldwijde onrust.



Dus een SETI bliepje is informatief, maar een radarsignaal van een snelheidscontrole is dat niet?



Dat het OM dit mag bepalen wat informatie is en wat niet is pure censuur! Daarom staat het detectorverbod op hoge spanning met de Europese regelgeving!