Het moet minder, want dat is beter voor het milieu en de verkeersveiligheid. Links strijd opnieuw tegen oude vijanden.
Het manifest "Rustig Rijden" dat door 3VO, Milieu Defensie en de Dierenbescherming in december 2002 werd aangeboden vind zijn hoofdzakelijke oorsprong in auto-hatend Nederland. Deze verkiezingsstunt is u aangeboden door individuen, voornamelijk uit milieukringen, die hiervoor de kar trokken.
De achtergronden bij dit manifest zijn opmerkelijk. Twee oud collega's uit de milieubeweging zijn in 2001 samen opgestapt. Beide kwamen op hoge posities terecht bij hun nieuwe werkgevers, 3VO en Milieu Defensie. Na dit vertrek was de liefde tussen deze twee oud-gedienden nog niet over. Zo ontstond er een nauw contact tussen 3VO en Milieu Defensie, die nu samen de bres opgaan om te strijden tegen het automobilisme. 3VO begint een milieubeweging te worden en zo werd automobilisme terreur.



Toch kampen de ideologische organisaties met een probleem, namelijk dat men de sympathie vanuit de bevolking begint te verliezen. Inmiddels begint onze samenleving te lijden onder een Korenwolf complex en is men het ideologische hardstikke beu! Dit is niet zo vreemd want onze wereldverbeteraars wijzen u de weg naar Rome en doen alsof er daar maar één van is: het karrespoor naar Rome.



Er bestaan inmiddels ook andere wegen naar Rome. Gemotoriseerd verkeer kán veiliger, met behoud van snelheid. Het milieu kán verbeterd worden, met behoud van snelheid. Hoewel het oplossen van de problemen binnen handbereik liggen, is voor auto-hatend Nederland het behoud van automobilisme onacceptabel. De ideologische organisaties verheerlijken hun anti-mobiliteits successen en zijn daarmee zichzelf niet bewust van de eigen dode hoek. Met het oplossen van problematiek rond milieu en verkeersveiligheid komen we er niet; auto-haat is principieel.



Sinds het Fortuyn tijdperk zien we een maatschappelijke tendens, dat de mensen meer behoefte hebben gekregen aan politici die de mening van het volk vertolken. De mensen gruwelen van de handboeien, die politieke correctheid oplegt. Hoewel die ergernis niet altijd even duidelijk wordt geuit. Wanneer mensen op straat worden aangesproken, lijken zij sympathie te hebben voor 3VO en Milieu Defensie, maar die sympathie krijgt geen enkel gevolg in stemgedrag of een lidmaatschapaanmelding.



In de ideologische dode hoek ontstaan er initiatieven en producten, die nog niet zijn doorgebroken. Die doorbraak heeft te maken met de machtspositie van de ideologische organisaties en het beleid van de ministeries; niet omdat het geen goede ideeën zijn. Men is namelijk consequent in de norm: een idee is pas goed, als de weg naar Rome een karrespoor is. De mensen willen een snelweg, maar die is aangelegd in de ideologische dode hoek en dus verwerpelijk. De andere weg naar Rome heet "wat de mensen willen" en die is alleen mogelijk, wanneer beleidsmakers openstaan voor kritiek.