Motoragent stak boetes in eigen zak





 

Met motoragent Rene van S. (40) viel langs de A12 soms best iets te regelen. Een snelheidsboete van 400 euro matigde hij na een neptelefoontje tot 280 euro. Maar dan wel meteen afrekenen.

De Israëlische automobilist die met zijn Duitse wagen aan de kant was gezet kon niet vermoeden dat de brigadier het geld in eigen zak zou steken. Hij was niet Van S.’ enige slachtoffer.
De politieman had zich er al anderhalf jaar op toegelegd buitenlandse weggebruikers op deze manier geld afhandig te maken. Hij was begonnen met een boete van 70 euro voor een Marokkaan. Het was opgegaan in de kantine. Later gebruikte hij de opbrengst van zijn snelwegacties om kleine dingen voor zijn zoontje te kopen. Als een zielig hoopje, beschuldigd van verduistering, zat hij gisteren voor de rechtbank in Utrecht. Door tranen verstikt wist hij niet veel meer uit te brengen dan: "Ik weet niet hoe het zo ver gekomen is. Het spijt me verschrikkelijk..."

Willekeur

Officier van justitie mr. R.A.E. van Noort: "De rechtsstaat is in het geding. Als burgers denken te zijn overgeleverd aan de willekeur van de politie is dat het begin van het einde. De betrouwbaarheid van de politieman moet boven alle twijfel verheven zijn." Een familielid van de Israëliër had toch argwaan gekregen en verhaal gehaald. Hij wist een prima signalement aan te leveren. Toen het net zich om Van S. had gesloten werd op het bureau zijn locker geopend. Daarin lag allerlei bonnenmateriaal, onder andere van iemand die ook langs de A12 was staande gehouden. Met hem was Van S. nota bene naar een pinautomaat gereden om 149 euro contant in ontvangst te kunnen nemen. Zo kwamen nog een paar gevallen boven water - 90 en 100 euro.
Telkens had Van S. een hoekje van de bon gescheurd, ook wel tevoren op het bureau, en een vals verbalisantnummer ingevuld om zoveel mogelijk buiten schot te blijven. Het waren complete toneelstukjes die hij langs de weg opvoerde, zei officier Van Noort. Onzin en kletsverhalen. Zoals die keer toen iemand vroeg waarom alleen hij eruit was gepikt, terwijl hij gewoon met de verkeersstroom meereed.

Machtsmisbruik

"Die anderen krijgen een bon thuis gestuurd", had S. gezegd. Een ander was aangehouden voor te hoge snelheid. Gaande het gesprek werd het slingerend rijden, en het mondde uit in "niet snel genoeg het rijbewijs tonen". De officier: "Dat was puur machtsmisbruik."
Nog bonter maakte de brigadier/groepschef het toen hij een Duitser had aangehouden voor ’slingerend rijden’. Negentig euro vorderde hij. Een briefje van honderd kon hij niet wisselen. Samen reden ze naar een tankshop vijftien kilometer verderop. De caissière wilde niet wisselen. Iets kleins kopen om aan wisselgeld te komen lukte ook niet, waarop Rene van S. uit zijn dak ging: "Je hoort er nog wel van! Ik wil je leidinggevende spreken!"

De maximale straf voor een verduisterende ambtenaar is zes jaar cel. Maar Van S., met strafontslag voor de boeg, hoeft niet de gevangenis in, vond mr. Van Noort. Zijn eis: 200 uur werkstraf (of 100 dagen zitten), twee maanden voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete van 700 euro.

Van S. is onder behandeling bij een psycholoog om te achterhalen wat hem gedreven kan hebben. "Om het geld ging het me niet", zei hij zelf. Hij vertelde over de moeizame relatie met zijn vader van wie hij zo graag eens een schouderklopje had gehad. Uitspraak: 10 juli.

 
 
Bron: De Telegraaf
 
  27-6-2009  


|

FlitsKaart