UTRECHT - ,,Klopt, het was mijn auto. En inderdaad hij reed te hard. Over de A12. Maar ik zat er niet zelf in. Het was mijn collega." De Amsterdammer glimlacht tegen de rechter en wijst op de man naast hem. ,,We zijn collega"s, landgenoten én vrienden.""



Bereidwillig doet de collega een stapje naar voren om aan te sluiten bij het verdachtenhekje. Het was inderdaad híj die met 143 kilometer over de snelweg sjeesde, zo ongeveer ter hoogte van Bunnik. Effe de auto geleend. ,,Tja, we kunnen niet zomaar overstappen van de ene persoon naar de andere,"" betreurt de rechter. Hij heeft een nieuwe dagvaarding nodig waarin de te hard gereden collega in staat van beschuldiging wordt gesteld. ,,Dan spreek ik ú dus vrij, maar dat vindt u vast niet erg."



Het is de eerste vrijspraak die de Utrechtse kantonrechter I.Jebbink deze morgen uitspreekt. In een marathonzitting van drie uur zijn maar liefst honderdvijftig snelheidsduivels uit de regio opgeroepen zich te verantwoorden bij het kantongerecht aan het Janskerkhof. Ze reden binnen de bebouwde kom minstens 30 kilometer te hard of minimaal 40 kilometer te hard daarbuiten. Allemaal kregen ze een acceptgiro thuisgestuurd en allemaal weigerden ze te betalen. En iedereen heeft daar zo zijn reden voor.



Paniek



Een Utrechter van middelbare leeftijd vond en vindt de boete van 180 euro niet verdiend. Hoewel hij zijn fout klinkklaar toegeeft. Met 81 kilometer over de Rubenslaan terwijl je maar 50 mag, kan niet. ,,Het was een kwestie van paniek. Van de auto in en gauw naar het ziekenhuis,"" legt hij de kantonrechter uit. Zijn vrouw had een beklemmende navelbreuk. Met gote spoed naar het ziekenhuis, was hun enige missie.



Zowel rechter Jebbink als officier van jusitie Koning knikt begrijpend. De omstandigheden zijn bijzonder én bewijsbaar. De Utrechter overhandigt een medische verklaring van het ziekenhuis. ,,Verstandiger was het wel een ambulance te bellen. Die zijn getraind snel door het verkeer te gaan,"" beleert de officier.



De rechter begrijpt de situatie van de man en is mild. De 180 euro boete blijft, maar hij hoeft er maar 100 te betalen. De rest hangt boven zijn hoofd voor als hij binnen een jaar opnieuw te hard rijdt.



Een man uit Harderwijk -hij reed 115 km waar 70 is toegestaan- verwoordt ongevraagd het groepsgevoel van de te-hardrijders. ,,Het heeft allemaal veel te lang geduurd. Mijn snelheidsovertreding is al anderhalf jaar oud. Moet ik daar nú nog voor boeten?"" Op de tribune waar zo"n acht overtreders wachten op hun zaak, wordt instemmend geknikt. De officier kan niets meer dan zich verontschuldigen. De marathonzitting is niet voor niets een inhaalslag.



Sparen



Een bijstandsmoeder uit Maarssen biedt haar excuus aan voor het niet betalen van de bekeuring. Ze reed inderdaad te hard, maar 200 euro kan ze niet missen met een kindje van 3. De kantonrechter beslist het bedrag niet te verhogen wegens niet betalen. Hij blijft bij de 200 euro. ,,De acceptgiro komt over een week of acht, dus kunt u misschien wat sparen,"" oppert Jebbink.



De kantonrechter en officier schieten in de lach als een 35-jarige man uit Gorinchem vriendelijk vraagt of hij een afdruk mag van de ,,flitsfoto" op de A12. Voor boven zijn bed. ,,Het moment was een keerpunt in mijn leven. Ik reed te hard omdat ik voor het eerst dronken was. Het was mijn verjaardag en ik concludeerde dat ik te weinig had bereikt in mijn leven. Ik sloeg door. Vanaf toen ben ik veranderd. Kilo"s afgevallen en gewerkt aan mijn persoonlijke groei. Vandaar dus.""



Na enige twijfel geeft de officier zich gewonnen. Voor deze éne uitzonderlijke keer bezorgt ze de man een herinnering aan de dag van zijn leven.



Van de 150 gedagvaarde snelheidsovertreders, kwamen er 49 opdagen. De overigen zijn bij verstek veroordeeld. De rechter heeft vier mensen vrijgesproken.