Op 11 september 2002 gaf Mr. W. Anker een lezing in het Congrescentrum It Aljemint (Fryske Akademy) te Leeuwarden



Omdat ik uit den Haag kwam en wat fileleed ondervond kwam ik helaas iets te laat bij de lezing. De zaal was met zo'n 100 bezoekers vrijwel vol. Mr. Anker was al met de lezing begonnen. Hier een verslag.



Flitspalen


Zijn flitspalen betrouwbaar? Na de introductie van deze apparaten, moest degene die geflitst werd gewoon maar betalen. Het onomstotelijk bewijs was immers geleverd dat de geflitste bestuurder de maximum snelheid had overtreden, totdat een man uit Noord Holland een cafe binnenstapte, waar Mr. Anker samen met zijn broer de tijd doorbrachten.



De Noord Hollander was op een 80km/u weg geflitst met een snelheid van 111km/u, 31km/u te snel dus. De Noord Hollander zat daarmee nogal in zijn maag want het rijbewijs liep gevaar. De Anker's broer merkte op: "waarom geen 109 in plaats van 111?"



Zo is het balletje gaan rollen. Op 12 december 1995 volgde uiteindelijk een uitspraak van de Hoge Raad, het hoogste rechtscollege in Nederland, die leidde tot de invoering van de 3% meetcorrectie. Dit had als gevolg dat eerdere zaken massaal herzien konden worden. Mensen kregen lagere boetes omdat zij opeens in een lagere boetecategorie vielen, en kregen zelfs het rijbewijs en/of de auto opeens terug. Helaas heeft Mr. Anker heeft hiervoor nog nooit een bloemetje of een taart mogen ontvangen.



Van alle geflitste automobilisten in 2001, reden er 62% tussen de 1 en 10 km/u te snel. Dit volgens de cijfers van het CJIB. Het aantal staandehoudingen lag op 5%.



Een flitspaal werkt als volgt. Eerst wordt er een automobilist geflitst en vier weken later ligt de beschikking van het CJIB te Leeuwarden op de mat. Volgens Mr. Anker heeft dit geen enkele pedagogische waarde, het wekt alleen maar irritatie. Dat dit geen borrelpraat meer is, zien we aan het feit dat er al Tweede Kamervragen worden gesteld over het flitsbeleid.



Het afschaffen van de lagere boetes, of het niet meer handhaven van de lagere overtredingen is volgens Anker overigens geen optie. Gedogen is namelijk iets waar we voor moeten oppassen. Maar Justitie faalt omdat zij niets doet met de cijfers van de lage snelheidsbekeuringen. Een beter systeem zou zijn om eerst een waarschuwing te versturen, een soort gele kaart systeem. Maar dat scheelt uiteraard in de overheidsinkomsten.



Radar


Over de radarcontrole valt er met dhr. Spee niet te discussieren. Echter eens per jaar in augustus, als iedereen op vakantie is, krijgt dhr. Spee een pagina in de Telegraaf om zijn verhaal te doen, met de kop "Het spel is uit". Mr. Anker heeft deze pagina's over de jaren heen bewaard en constateert dat deze pagina's door de jaren heen niet veel met elkaar verschillen. Daarbij doet dhr. Spee een aantal ongelukkige uitspraken op die pagina.



Het moge duidelijk zijn dat dit niet goed is voor het draagvlak van het justitieel beleid. Dhr. Spee heeft recentelijk, meerdere malen de uitspraak gedaan dat er meer op snelheid gecontroleerd moest worden vanwege het millieu. Mr. Anker liet merken dat hij weinig van Spee's millieuvriendelijke bedoelingen geloofde.



Met betrekking tot het draagvlak had Spee ook nog de volgende ongelukkige uitspraken gedaan: "Flitspalen moeten beter beveiligd worden" en "Meer rechercheurs die flitspaalvandalisme gaan opsporen". Mr. Anker noemt dit soort uitspraken "psychologische misslagen", want dit komt het draagvlak volstrekt niet ten goede. De kosten van het gebrek aan draagvlak zijn volgens Anker uiteindelijk groter dan de opbrengsten van de bonnenregen.



Dhr. Spee heeft daarnaast ook nog meerdere malen de introductie van een nieuwe wet aangekondigt: "Alle apparaten die waarschuwen voor snelheidscontroles moeten verboden worden". Deze wet zou op korte termijn aangenomen worden. Vanuit deze uitspraak hebben de detectorfabrikanten een omzetdaling gezien van 90%. Om die reden is dhr. Anker een zaak tegen dhr Spee begonnen (waarin 5 miljoen Euro wordt geclaimd wegens inkomstenderving bij de detectorfabrikanten red.). Het detectorverbod is, zoals je dat in juridisch jargon noemt, wetgeving die zich op drijfzand begeeft.



Justitie gaat er vanuit dat mensen die een radar detector hebben er slechts op uit zijn om te "scheuren". Volgens Mr. Anker is dit slechts een veronderstelling. In landen als Canada, de Verenigde Staten, Verenigd Koningkrijk heeft men daar onderzoek naar gedaan, maar in Nederland niet. Een universiteit merkt op: "als we dat onderzoek gaan doen zijn we vier jaar verder voordat de resultaten bekend zijn". Het typeert de houding van Justitie. Wat Justitie doet, is éérst schieten en vervolgens de roos tekenen.



Mr. Anker pleit ervoor, dat deze nieuwe wet er niet mag komen. Als flitspalen op gevaarlijke plekken staan, dan zijn radardetectoren alleen maar goed voor de verkeersveiligheid. De apparaten geven niet meer dan een signaal wanneer men een controlepunt nadert. Een detector waarschuwt slechts, net als de Flitsservice SMS dienst (letterlijk genoemd, red.), net als Justitie zelf. Als iemand in de buurt van zo'n flitspaal komt, dan weet hij door het piepje dat het om een gevaarlijke plek gaat en kan hij zijn snelheid aanpassen.



Lasergun


Onlangs is de lasergun ingevoerd als nieuw apparaat voor snelheidscontroles. Dit apparaat heeft twee voordelen, het is handig en handzaam. Daarmee hebben we meteen de positieve kanten genoemd.



Volgens dhr. Anker controleert Justitie met de lasergun op bruggen, van achter bomen en vanuit kliko's. Dit heeft natuurlijk geen goede psychologische effecten.



Het probleem met de lasergun is, dat een agent na het verrichten van een meting, het kenteken, type auto, kleur en merk moet doorgeven aan zijn collega die vijfhonderd meter verderop staat. Die moet vervolgens de gegevens opschrijven en de automobilist staande houden. Hier kan het misgaan omdat de collega-agent de boodschap maar half verstaat en gemakkelijk twee cijfertjes om kan draaien tijdens het schrijven.



Er is dan ook geen controle op de nauwkeurigheid van dit proces mogelijk. Een advocaat wenst een uitdraai van iets, bijvoorbeeld van een foto, om het verloop van een snelheidsmeting te kunnen controleren.



Verder is de lasergun storingsgevoelig in de buurt van apparatuur die lasertechniek bevat. Dhr. Spee wil alle apparatuur die de lasergun stoort verbieden. Ook hieruit blijkt weer de arrogantie van Justitie. Er waren namelijk al heel veel apparaten op de markt die gebruik maken van lasertechniek en die de verkeersveiligheid ten goede kwamen. Die moeten nu allemaal verboden worden omdat de lasergun, die later dan al deze apparaten geintroduceerd werd, toevallig dezelfde frequentie heeft.



Automobilisten hangen hun auto's tegenwoordig vol met apparatuur die de verkeersveiligheid bevorderen. Dit zijn prachtige apparaten zoals het afstandsmeetsysteem. Hiermee wordt de afstand tot de voorligger gemeten en hoort de bestuurder een piepje wanneer de afstand te klein is. De nieuwe Nissan Primera is hiermee standaard uitgerust. Omdat Justitie hier niet mee om weet te gaan zegt zij: "Laat die Nissan's maar rijden", maar als wijzelf met zulke apparatuur rondrijden worden wij meteen aan de kant gezet, kunt U zo'n Primera betalen?



Er bestaat ook een nachtzichtsysteem, waarbij de automobilist 's nachts en bij mist op een monitor in de auto meer ziet dan door de eigen vooruit. Ook dit apparaat moet, volgens Spee, verboden worden.



Samengevat betekent dit dat de lasergun ook nog eens onbetrouwbaar is. Vanwege een rechtszaak heeft Mr. Anker met een aantal vrijwilligers op een industrieterrein in Amsterdam de laser getest. Daaruit blijkt dat het niet mogelijk is om te bepalen of de storing afkomstig is van een auto die gecontroleerd wordt, of dat juist de achterligger van die auto de oorzaak is. De rechtbank in Amsterdam heeft dit probleem weliswaar erkend het heeft echter niet tot vrijspraak geleid. Dhr. Spee heeft als oplossing voor het probleem van de storende achterligger geopperd om beide auto's aan de kant te zetten. Dat kan dus nog leuk worden als er steeds meer apparaten op de markt komen die lasertechniek gebruiken. Hoe meer apparaten met lasertechnier er in auto's worden gebruikt, hoe vaker het probleem van de storende achterligger zich zal voordoen. Dhr. Anker is van mening dat de lasergun op den duur niet meer te handhaven is.



Mr. Anker ziet andere oplossingen voor de lasergun:
of de lasergun werkt met een andere frequentie (Anker merkt op dat hij niet weet of dit mogelijk is omdat zijn technische kennis niet zover reikt);
of de lasergun wordt storingsvrij gemaakt, op welke manier dan ook;
of de lasergun wordt opgeborgen in de kast;



Conclusie


Is het snelheidshandhavingsbeleid een melkkoe? Het heeft er alle schijn van. Het ontbreekt dhr Spee aan talent op het gebied van presentatie en communicatie, wat nadelige gevolgen heeft voor het draagvlak. Is te hard rijden verkeerscriminaliteit? Het schijnt dat 0.2% van alle hardrijders de maximum snelheid overschrijdt met snelheden tussen de 35 en de 40 km/u (deze cijfers heeft Anker ontleend aan het CJIB te Leeuwarden). Voor de lage overtredingen moet een soepelere oplossing bedacht worden, terwijl de echte jakkeraars keihard aangepakt moeten worden, desnoods met hogere boetes, inname van het rijbewijs enzovoorts.



Na de lezing


Na de lezing was het publiek in de gelegenheid om vragen te stellen aan Mr. Anker. Omdat de meeste vragen in het Fries gesteld werden en ook in het Fries werden beantwoord, kon ik het helaas niet goed volgen, zeg maar helemaal niet. Uit respect voor de Friese taal heb ik niet om een vertaling gevraagd.



Een jonge vrouw merkte op (niet in het Fries) dat zij bang was dat wanneer de normen naar boven zouden worden bijgesteld, vervolgens iedereen de snelheid ook naar boven zou bijstellen (er wordt toch pas geflitst bij...) uiteindelijk te verzanden in een verkeersonveilige binnenstad van Leeuwarden. Mr. Anker gelooft wel dat dit zou gebeuren en daarom moeten we inderdaad oppassen met gedogen.



Dat neemt echter niet weg dat we op een andere manier met die lage snelheidsovertredingen moeten omgaan, omdat het huidige beleid geen raakvlak meer lijkt te hebben met verkeersveiligheid, terwijl de verkeersveiligheid voorop gesteld zou moeten worden.



Dhr. Anker betoogde wel, dat als we die 62% oplettende brave burgers, in de categorie lage overtredingen, eerst een waarschuwing gaan sturen, dat hij er niet vanuit gaat dat al die mensen opeens massaal sneller gaat rijden.



Na afloop heb ik me aan Mr. Anker voorgesteld als medewerker van de Flitsservice.nl. Ik heb hem verteld wat de Flitsservice inhoudt, welke diensten er worden aangeboden (Flitsservice SMS) en dat er allerlei informatie over techniek te vinden is. We praatten na over allerlei zaken die met het verkeersbeleid te maken hebben. Mr. Anker was het volledig met mijn kritiek eens, dat dhr. Spee zich zo weinig publiekelijk vertoont. Dhr. Spee schijnt steevast dergelijke optredens te weigeren. Het actualiteitenprogramma Nova heeft aan Mr. Anker en Mr. Spee aangeboden om 20 minuten op TV met elkaar in debat te gaan. Dhr. Anker was daar zeer enthousiast over, maar helaas heeft dhr. Spee dit geweigerd.