Woede in het verkeer is een alom bekend verschijnsel, dat nog weinig wetenschappelijk is onderzocht. Een eerste Amerikaanse verkenning onderscheidt zeventien stadia van ergernis tot razernij, maar onduidelijk blijft welk effect de ergernissen achter het stuur nu eigenlijk hebben op het eigen rijgedrag en wat voor invloed dit weer heeft op de verkeersveiligheid. Dieper onderzoek is gewenst, vooral bij ongevallen waarvan de oorzaak op voorhand onduidelijk is.



'Road rage' is de Angelsaksische term voor een algemeen bekend maar nog weinig wetenschappelijk onderzocht verschijnsel. Om dit hiaat op te vullen, heeft het Social Science Research Center van de Universiteit van Mississippi bijna 1400 Amerikaanse volwassen automobilisten telefonisch aan de tand gevoeld over eigen en andermans gedrag. De onderzoekers onderscheidden zeventien stadia van opwinding en ergernis.



Variërend van 'praten in jezelf' over de rijprestaties van anderen (85 procent) of het klagen tegenover je passagiers (75 procent), via obscene gebaren naar de veronderstelde boosdoener tot en met bumperkleven, inhalen, snijden, bewust botsen en iemand slaan. De ergste graad van 'road rage' betreft de automobilist die - kennelijk verbitterd door eerdere ervaringen - al op voorhand op al zijn ritten een wapen onder handbereik heeft om van leer te trekken(4 procent). Niet minder dan 11 procent geeft zijn ergernis lucht door te fantaseren over lichamelijke pijniging van anderen. De ergernis treedt echter pas echt naar buiten als men de boosdoener gaat achtervolgen (3 procent), bedreigende, roekeloze manoeuvres uitvoert (5 procent), of iemand verhindert om in te halen (9 procent).



Mensen in de 'hoogste' categorie met gevaarlijk rijgedrag, blijken zich volgens de zelfrapportage in het algemeen vaker te bezondigen aan snelheidsovertredingen en alcoholmisbruik. Onduidelijk blijft in de studie welk effect de ergernissen achter het stuur nu eigenlijk hebben op het eigen rijgedrag en wat voor invloed dit weer heeft op de verkeersveiligheid.. Onderzoeksgetrouw vermeldt de Universiteit van Mississippi dat met deze eerste telefonische verkenning de kennishiaat nog allerminst is gevuld en dat er nog veel meer onderzoek nodig is om het verschijnsel van 'road rage' en de effecten op de verkeersonveiligheid in kaart te brengen. Bijvoorbeeld zou bestudeerd kunnen worden of de irritatiedrempel lager ligt in congestiezones waar van de automobilist al een verhoogde graad van waakzaamheid wordt gevergd. Maar ook crashonderzoek in verdachte gevallen zou zich moeten richten op de directe situatie en acties die aan het ongeval vooraf gingen zodat hier een beter beeld kan ontstaan in welke mate wederzijdse irritatie een rol speelde.